Başkanlık katına geliniyor. Özel Kalem'de yine genç ve çakı gibi delikanlılar. Gayet pratik, hareketli, neşeli gençler. Ziyaretçilerin içlerindeki o şeyler büyümeye devam ediyor. Bir müddet sonra Başkan içeriye davet ediyor. Girişte tek tek sarılıyorlar birbirlerine. Ne inciten, ne üstünkörü, ne de kaba olmayan bir sarılma. Delikanlı özel kalemciler körlerin içeriye girişine yardım ediyorlar. İçeride kolayca yeri bulabilmeleri ve çarpıp bir yerlerini incitmemeleri için Başkan da yardımcı oluyor. Çaylar içilirken dünya meseleleri, Türkiye meseleleri konuşuluyor.

Ziyaretçiler ortamın samimiyetine binaen zaman zaman kendi aralarında da tartışıyorlar. Adeta tek grupluk toplantı. Beyazay ve özürlüler gündeme geliyor. O zamanki Refah Partisi'nin İstanbul İl Başkanı Recep Tayyip Erdoğan özürlülerle ilgili görüşlerini somut, açık ve net olarak gündeme getirdikten sonra özürlü kardeşlerinin her zaman yanında olduğunu, Beyazay'ın da, başka kuruluşlarının da özürlülere hizmet ettikleri sürece yanlarında olacağını açıklıyor. Samimiyet ilerledikçe hitaplar, "Başkanım", "Tayyip Bey" "Tayyip Abi" olarak evrim geçiriyor.

Birkaç yıl geçiyor geçmiyor. Tayyip Abi İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı adayı gösteriliyor. Kardeşlerde büyük sevinçler. Çünkü, özürlülerle ilgili böyle inanılmaz geliştirici ve vizyon veren düşünceleri olan bir kişinin İstanbul'a Belediye Başkanı olmasının getireceği faydalar konuşuluyor.

Adaylık sürecinde ilginç şeyler oluyor. Tayyip Abi'ye çalışması, fikirleri, yaklaşımları ve projeleri bakımından değil de akla hayale gelmedik açıkçası ahlaksızlığa varan iftiralar yapılmaya başlıyor. Sayın Başbakan'ın o zamandan beri kaderi budur. Karşısında dim dik duramayanlar iftira yolunu kullanırlar hep. Bu gerçeği bilen genç kardeşler, 19 Şubat 1994 tarihinde bir destek ziyaretinde bulunurlar. O ziyarette bazı ziyaretçilerin ayakkabıları deliktir ve yağışlı günler olması nedeniyle ayaklar ıslaktır. 

Ama o ıslak akla bile gelmez. Çünkü masada İstanbul'daki özürlüler için neler yapılabileceği konuşulmakta, projeler hazırlanmaktadır. Karşılıklı güçlenilmiştir. Derneklerin siyaset yapma imkanları olmadığı için Beyazay dışında kardeşler çalışmalar yapmaya başlarlar. Mesela otobüste birbirinden uzak oturan kardeşler yüksek sesle Tayyip Abi'ye yapılan iftiraları ve bunların iftira olduğunu konuşurlar. Söze karışan vatandaşlar hak verirler.

Günler geçer ve seçimler zaferle sonuçlanır. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Başkanlık binası. Dostlar yine buluşurlar. Hal hatır sorduktan sonra İstanbul'un meseleleri gündeme gelir. Başkan'ın yürürlüğe koyacağı dört çocuğu olanlara su indirimi konuşulur. Tayyip Abi o zamanki nadir evlilerden Şahin Lale'ye sorar: "Şahin, bak su indirimi yapıyoruz. Çocuk sayısını ikiden dörde çıkarmayı düşünmez misin?" Şahin Lale: "Valla o indirim bu iş için yetmez be abi."