|
20.04.2011 tarihli Bizim Anadolu gazetesi EHEA haberi
Prof. Dr. Mim Kemal Oke: Seçme şansı tanınsa yine engelli babası olmayı
seçerdim.
Prof. Dr. Mim Kemal Öke, down sendromlu kızı Nazlı'nın gelişmesi adına 20
yıl çabaladığını belirterek, "Belki engelsiz bir çocukla bu kadar güzel bir
20 yıl geçiremeyecektim. O nedenle seçme şansım olsa ben yine kızımın babası
olmak isterdim" dedi.
Prof. Dr. Mim Kemal Öke, Antakya'da 'Eğitim Her Engeli Aşar Kampanyası'
çerçevesinde düzenlenen konferansta bir engelli babası olarak yaşadıklarını
anlattı. Edindiği tecrübelerin kendisini insan olarak olgunlaştırdığını
söyleyen Öke, "Kızım Nazlı doğduğunda hastanede 'down sendromlu' haberini
aldığımda ilk şoku yaşadım. Bir balyozun beynime indiğini hissettim. Engelli
bir çocuğa sahip olacağımı hiç düşünmemiştim. 1990'da dünyanın en iyi
profesörlerinden biri olmuştum, 1991 tarihinde ise kızımız dünyaya gelmişti.
Ben bir siyaset bilimci olarak toplumun düzenini en iyi şekilde tesis
etmenin yollarını ararken ve bu konuyla ilgili birçok proje ile uğraşmayı
hedeflerken engelli bir çocuğa sahip olmamın bütün ideallerimin, çalışma
hayatımın önünde büyük bir engel teşkil edeceğini düşünerek büyük bir üzüntü
ve hayal kırıklığı yaşadım. Çocuğumun engelli olduğunu öğrendiğimde önceleri
bu durumu kabullenemedim. Benliğim benim gibi Türkiye'nin en genç, geleceği
parlak bir profesörünün bunları yaşamaya hakkı olmadığını düşünüyor, durumu
kabullenemiyordum. Çocuğumu hiç öpmüyor, yanına bile girmiyordum. Neden
bendim ve neden bana bu çocuk verilmişti? Bir anda hayatla aramda inanılmaz
kalın bir perde çekildi. İnsanlara küstüm, bir süre teselliyi içkide aradım.
Annesine kızımızı göstermeden ondan kurtulmanın yollarını düşündüm ama öyle
bir yol yoktu ve sonuçta eşime durumu anlatmak zorunda kaldım. Anne yüreği
evladını bütün eksiklerine rağmen kabule hazırdı ve öyle de oldu" diye
konuştu.
Ancak kendisinin hala kabulde zorlandığını, zaman zaman içindeki kötülüğün
sesiyle mücadele etmek zorunda kaldığını ifade eden Öke, şöyle konuştu:
reçte durumu kabullenmemin ardından kızım için neler yapabileceğimi
düşünmeye başladım. Eşimle birlikte yurt dışlarına giderek her kapıyı
çaldık, gereken bütün tedavileri yaptırmanın yollarını aradık, aynı
sorunları yaşayan insanlarla tanıştık. Bu süreçte sosyal duyarlılıklarla
hareket eden insanların yanı sıra kendini bilmez çevrelerle de karşılaştık.
Ama bunları bir şekilde hep aşmaya çalıştık, kızımız msr "O ses bazen
çocuğumuzu öldürüp kurtulmamı dahi söylüyordu. Tanrıya küsmüştüm. Küslüğüme
rağmen gittiğim bir cuma namazı esnasında daldığım bir anda çocuğumun beni
ilahi cezadan kurtardığını gördüğümde koşarak eve geldiğimi ve çocuğuma
sarılıp' onu öptüğümü ve "affet beni evladım' diye ağladığımı hatırlıyorum.
O gün ben baba olmuştum. Daha sonraki sügün geçtikçe gelişme gösteriyordu.
Ancak bu hiç kolay olmuyordu. İğneyle kazmaya çalıştığımız kuyunun üzerinden
toplumun yanlış bakış açısı nedeniyle bir anda greyderlerle geçildiği
zamanlar çok oluyordu. Kızımız depresyona giriyor, bizse onu iyileştirmenin
yollarını arıyorduk. İşte tam da bu zamanda Afrika danslarıyla tanıştım ve
kızımla birlikte müziğin terapi gücünden yararlanmaya çalıştım. Hem ben hem
kızıma iyi geliyordu bu dans ve müzik. Sonra kızımı musiki derneğine de
götürmeye başladım. Alevi deyişleri, Bektaşi nefesleri, ilahiler gibi
insanın ruhuna hitap eden her müzik türünde biz kızımla birlikte çalışmalar
yaptık. Sonuçta insanlarla göz kontağı dahi kuramayan kızım bugün sizlere
buradan minik "parçalar seslendirebiliyor ve çalabiliyor. Biz bunu eğitimle
sağladık. Sizler de anne babalar olarak çocuğunuzun kalbine giden yollan
arayınız. Hem size hem çocuğunuza iyi geldiğini göreceksiniz.
Ben bu süreçte çocuğumla inanılmaz güzel bir bağ kurdum, onda gerçek sevgiyi
tattım ve dünyaya yine gelsem yine onun babası olmak isterdim engelsiz bir
çocuğun değil." Prof. Dr. Mim Kemal Öke, "Engelli bir çocuk için neden ben
sorusunun cevabını buldunuz mu?" şeklindeki bir soruya ise şu yanıtı verdi:'
"Evet. Çünkü Tanrı benim olgunlaşmamı, dünyaya bakış açımın değişmesini,
dikkatli bakıldığında hayatın eksilerinde dahi güzellikler olduğunu,
insanlara tepeden bakmamamı, herkes için yapılabilecek şeyler olduğunu,
gerçek sevgiyi öğrenmemi, kısaca insan olmamı istiyordu. İnsan olabilmek
zordur. Sıra dışı işler.sıra dışı kişilere baş etmeleri için verilir. Bunun
için beni ve siz engelli ailelerini seçti diye düşünüyorum ve şükrediyorum.
Nazlı beni insan yaptı. Onun gelişmesi adına 20 yıl çabalamadığım gün
olmadı, bu arada çok özel duygular hissettim.
Belki engelsiz bir çocukla bu kadar güzel bir 20 yıl geçiremeyecektim. O
nedenle seçme şansım olsa ben yine kızımın babası olmak isterdim."
|
